---

	Web www.hugovandermolen.nl

---

Klimaatmodellen

Andrew Montford (2022) legt in een essay in eenvoudige taal uit wat iedereen zou moeten weten over klimaatmodellen.

- Demand for climate policy rests largely on climate models
- Climate models are very complex
- Climate models are not complex enough
- Climate models are tuned, climate models are fudged
- Climate models get the temperature of the Earth wrong
- Climate models get many other things wrong too
- Climate models do not conserve energy
- Climate models can't predict the future
- Everyone knows that climate models are failing, but no-one will say
- Climate models are causing harm

---

Ferdinant Meeus, december 2023.
Bekijk de video hier.

---

Freeman Dyson: "Computer models do a good job of helping us understand the climate but they do a very poor job of predicting it" (bron: hier)

---

All models are wrong, some are useful 
(Robert Box; Pieter Omzicht)
-------

klik op de grafiek voor een vergroting (bron hier)

It doesn't matter how beautiful your theory is, it doesn't matter how smart you are. If it doesn't agree with experiment, it's wrong (Richard P. Feynman).

---

Klimaatdefinities

Het klimaat bestaat en wordt meestal gedefinieerd als het weer, gemiddeld over een langere periode, vaak van wel 30 jaar, maar volgens sommigen is het beter om wel 50 jaar te nemen of wel 60.

Een brede definitie van klimaat is de staat van de atmosfeer, de oceanen, de biosfeer en de cryosfeer tezamen (Crok, 2010, p. 318).

Schematische weergave van de elementen, processen en onderlinge interacties van het klimaatsysteem.(bron: KNMI).

---------------

Arthur Rörsch ziet het anders:
"Klimaat wordt juist door heel veel andere factoren bepaald dan door het weer. Het is omgekeerd. Het weer ontstaat doordat we een merkwaardige planeet hebben die om een schuin staande as draait en dan ook nog een keer met een ellips om de zon gaat, niet eens een cirkel. Ik zie juist het weer als een ruis op de klimaatverandering.
Men stelt maar gemakkelijk dat het klimaat het gemiddelde is van het weer. Maar dat is een meting! Ik zie juist de invloed van het weer als een ruis op de klimaatverandering. Klimaat wordt door de grond bepaald en door de oppervlakte van de oceanen. Waterverdamping is daarbij één van de belangrijkste effecten. We hebben het immers met de vorige zomer nog gezien: er was geen water, geen waterdamp en het werd erg warm!"

Bron: Rörsch, Arthur, Vergissen is menselijk, Climategate.nl, 15-3-2019.

---------------

Salomon Kroonenberg ziet klimaat (en klimaatveranderingen) vooral als resultante van astronomische processen, waaronder de al boven door Rörsch genoemde aardbaan en scheefstand, die - net als de tolbeweging van de aardas - voortdurend variëren, evenals andere astronomische invloeden op de aarde. Hij verwijst daarbij naar de astronomische-theoretische en wiskundige berekeningen van Milankovic uit 1920, die de ijstijdencyclus voorspelde, wat later bleek te kloppen.

Bron: Kroonenberg, Salomon, (boek 2007) De menselijke maat: de aarde over tienduizend jaar", uitg. Atlas Contact, ISBN 9789025439507.

---------------

lePair en de Lange (2019) stellen dat het concept van een gemiddelde aardtemperatuur vaag is en niet natuurkundig. Er is geen meetbare hoeveelheid mee geassocieerd.

"The notion ‘the earth’s climate’ is vague and non-physical. There is no measurable quantity associated with it. We can take local measurements of temperature (T), pressure (P), humidity, precipitation, incident radiation (Ieff), etc., but these quantities vary; not only with geographic location, but also with time, altitude, and depth. Several quantities only have a definite meaning in a well-defined volume and in a state of equilibrium, which on earth rarely prevails. One can calculate averages over locations and time periods, but such values have little overlap with the human experience on Earth. The local climates of Greenland and the Sahara are very different. Moreover, taking averages has no physical meaning"

Bron: le Pair, C. (Kees) and Lange, C.A. (Kees) de, On the theory of the earth’s physical parameters, distributed in space and time, CLINTEL, 23-9-2019 (zie hier indien link verbroken). Ook verschenen in Principia Scientific International, 23-9-2019

--------------

Zoals Einstein al zei:

	Albert Einstein:
	"Not everything that can be counted counts, and not everything that counts can be counted".

---

Klimaat-theorie anno 1974

In 1974 schreef de CIA een (geheim) rapport waarin werd gewaarschuwd voor afkoeling van het klimaat met ernstige gevolgen voor de wereld-voedselvoorziening:

"Potential Implications of Trends in World Population, Food Production, and Climate" (klik hier als voorgaande links zouden breken),welk rapport pas in 1995 is vrijgegeven.
In Annexx II van dat rapport (doorscrollen naar onderen) wordt de toen vigerende klimaat-theorie van Prof. Reid A. Bryson beschreven. Hier geven we blz.1 van Appendix II weer en dat deel van blz. 3 waarin wordt gesteld dat het opwarmende effect van menselijke CO2-uitstoot de afkoeling van de aarde nog enigszins kan matigen. Daar waren ze dus reuzen blij mee, die menselijke CO2-uitstoot !

klik voor vergroting

Er waren geleerden die een oplossing zagen in het systematisch vol roet gooien van de gletchers en ijskappen, opdat die de zonnestralingswarmte dan beter op zouden nemen, om aldus afkoeling van de aarde tegen te gaan.

---

in 1977 was Time Magazine al bevreesd voor een naderende ijstijd.

In 2006 (29 jaar later) was hun angst daarvoor echter al weer over: toen waren ze bang voor Global Warming.

Eeen draai van 180 graden, maar wat overeind bleef was "De Angst'

Schreef Time dit alles vanuit de wetenschap dat Apocalyptische tijdschrift-omslagen beter verkopen ?
Waarschijnlijk gaf Time gewoon weer wat de vigerende klimaatwetenschappers dachten en schreven.

 

Hoe kon de wetenschap zo'n draai maken ?
Bekijk en beluister het allemaal in de volgende - verbijsterende - lezing: From Global Cooling To Global Warming : 50 Years Of Climate 

Ik denk dat het temperatuurverloop tussen 1942 en 1970 een rol heeft gespeeld, toen de gemiddelde temperatuur van de aardatmosfeer 0,4 graden Celsius daalde

Ervoor, tussen ca. 1880 en ca. 1942 was de aardatmosfeer ca. 0,5 graden Celcius opgewarmd.

Grafiek van de NCAR (Centrum voor Atmosferisch Onderzoek) in Boulder, Colorado (USA)

Klik voor vergroting; (bron: Tony Heller, 20-11-2017 op Youtube)

---

The origins of the global warming scare
(bron: Global Warming:  How It All Began by Richard Courtney)

The hypothesis of man-made global warming has existed since the 1880s. It was an obscure scientific hypothesis that burning fossil fuels would increase CO2 in the air to enhance the greenhouse effect and thus cause global warming. Before the 1980s this hypothesis was usually regarded as a curiosity because the nineteenth century calculations indicated that mean global temperature should have risen more than 1°C by 1940, and it had not. Then, in 1979, Mrs Margaret Thatcher (now Lady Thatcher) became Prime Minister of the UK, and she elevated the hypothesis to the status of a major international policy issue.

Mrs Thatcher is now often considered to have been a great UK politician: she gave her political party (the Conservative Party) victory in three General Elections, resided over the UK’s conduct of the Falklands War, replaced much of the UK’s Welfare State with monetarist economics, and privatised most of the UK’s nationalised industries. But she had yet to gain that reputation when she came to power in 1979. Then, she was the first female leader of a major western state, and she desired to be taken seriously by political leaders of other major countries. This desire seemed difficult to achieve because her only experience in government had been as Education Secretary (i.e. a Junior Minister) in the Heath administration that collapsed in 1974. She had achieved nothing notable as Education Secretary but was remembered by the UK public for having removed the distribution of milk to schoolchildren (she was popularly known as ‘Milk Snatcher Thatcher’.)

Sir Crispin Tickell, UK Ambassador to the UN, suggested a solution to the problem. He pointed out that almost all international statesmen are scientifically illiterate, so a scientifically literate politician could win any summit debate on a matter which seemed to depend on scientific understandings. And Mrs Thatcher had a BSc degree in chemistry. (This is probably the most important fact in the entire global warming issue; i.e. Mrs Thatcher had a BSc degree in chemistry). Sir Crispin pointed out that if a ‘scientific’ issue were to gain international significance, then the UK’s Prime Minister could easily take a prominent role, and this could provide credibility for her views on other world affairs. He suggested that Mrs Thatcher should campaign about global warming at each summit meeting. She did, and the tactic worked. Mrs Thatcher rapidly gained the desired international respect and the UK became the prime promoter of the global warming issue. The influences that enabled this are described in Figure 1 and the following paragraphs.

Figure 1. Influences leading to UK imagined risk of global warming.

Overseas politicians began to take notice of Mrs Thatcher’s campaign if only to try to stop her disrupting summit meetings. They brought the matter to the attention of their civil servants for assessment, and they reported that - although scientifically dubious - ‘global warming’ could be economically important. The USA is the world’s most powerful economy and is the most intensive energy user. If all countries adopted ‘carbon taxes’, or other universal proportionate reductions in industrial activity, each non-US industrialised country would gain economic benefit over the United States. So, many politicians from many countries joined with Mrs Thatcher in expressing concern at global warming and a political bandwagon began to roll. Mrs Thatcher had raised an international policy issue and thus become an influential international politician.

Lees hier het complete verhaal:

Global Wahttps://twitter.com/CarbonBriefrming:  How It All Began
by
Richard Courtney

---

Naast de ontwikkelingen in Engeland waren er in de USA eveneens theoretische en politieke ontwikkelingen m.b.t. zowel klimaat-opwarming als klimaat-afkoeling.

Een spoor is wat dat betreft de opkomst van Al Gore als (tovenaars) leerling van de fameuse wetenschapper Roger Revelle aan de University of California te San Diego, die al in de jaren 1950 onderzoek publiceerde over klimaat-opwarming door CO2.

John Coleman, allereerste weerman van ABC's Good Morning America en oprichter van The Weather Chann. zette de boeiende geschiedenis van Al Gore's flitsende loopbaan als politicus en klimaat-alarmist op video ! Wordt vervolgd.

---

Complexiteit van het klimaat-systeem

Het VN-klimaatpanel (IPCC) zelf erkend:
"The climate system is a coupled non–linear chaotic system, and therefore the long-term prediction of future climate states is not possible".
Maar deze constatering heeft hen er niet van kunnen weerhouden om toch uitspraken over de toekomstige klimaatontwikkeling te doen.
(bron: Hans Labohm op Climategate.nl van 14-12-2018.

Over chaotische systemen
Arthur Roersch schreef 16-12-2018 om 17:14 op cliategate.nl in een reactie op een artikel het volgende:

"......toch blijft een fundamenteel en algemeen probleem bij mij leven over hoe men in de huidige klimatologie aankijkt tegen de complexiteit van het aardse broeikassysteem. Men hoort meningen zoals ‘het systeem is zo complex dat het wel nooit te doorgronden zal zijn’ of ‘de klimatologie is een wetenschap die nog in de kinderschoenen staat’.
Volgens mij leert de toepassing van complexiteittheorie logica iets anders, verwoord in de titel van een bekend boek ‘The breakdown of chaos; discovering simplicity in a complex world’. Cohen, Jack and Ian Stewart ( Viking,1994).
Midden vorige eeuw noemde men complexiteittheorie nog chaos theorie of zelfs catastrofe theorie. Nu is de tendens veel meer om in ogenschijnlijk chaotische systemen (e.g. wispelturigheid van het weer) waarin veel krachten op elkaar inwerken, daaruit juist een zekere stabiliteit van het systeem af te leiden. Is inmiddels op opmerkelijke wijze doorgedrongen bij de onderzoekers van de Darwinistische evolutietheorie en in het bijzonder op moleculair en cellulair niveau. Gemeen goed daar, maar kennelijk niet in de klimatologie. Zo zou men inderdaad kunnen onderschrijven dat deze discipline in de kinderschoenen is blijven steken. Dat wil zeggen, negeren van kennis die in andere disciplines wordt gegenereerd.
Ik zie op een geologische tijdschaal zoals Ap Ccloosterman die aanhaalt op tijdbasis van tienduizenden jaren juist een grote stabiliteit van het klimaat te voorschijn komen (Net als in de biologische evolutie). Wat beweegt mensen om uit een temperatuurstijging van een graad over een eeuw, al zouden het er vier zijn, een catastrofale ontwikkeling af te leiden? Duidelijk uit de betogers op dit blog die AGW niet accepteren: doemdenken is niet van vandaag of gisteren.
Al dat gediscussieer op climategate.nl over statistisch geanalyseerde trends over 150 jaar spreekt mij niet aan.
“There was a time when popes and kings had astrologers at court to help them plan for the future. Nowadays government departments have statisticians for the same purpose. […] The reader will guess that my views on time series are biased and unsympathetic. When I think of curses on modern civilisation I feel in me the spirit of St George and I long to dash into battle with this dragon of superstition in the pit of idle computation. All you can hope for is a bald account of the obvious mechanisms. Moroney, M.J. 1957. “Time series and future telling.” In: Facts from figures. Harmondsworth: Penguin. ”
Met die visie ben ik in Delft jaren ’50 praktisch wetenschappelijk opgevoed.
Meer ingenieurs, dan slap lullende natuurwetenschappers, zouden hun invloed op de klimaatdiscussie moeten durven laten gelden. Het gebeurt ook al wel, in Delft, Eindhoven en Twente, maar nog erg voorzichtig."

---

Klimaatmodellen worden steeds complexer

klik op afbeelding voor een vergroting

Bron: https://twitter.com/CarbonBrief/status/952823045105881088

---

In hun artikel What's Really Warming the World ? , Bloomberg Business Week June 24th 2015, stellen Rosto, E & Migliozzi B. dat, vele natuurlijke en menseliijke factoren meegenomen (waarvan CO2 als belangrijkste), het verloop de aarde-temperatuur sinds 1880 bijna perfect kan worden weergegeven.

Loodrecht hierop is de conclusie van Jay Lehr en Tom Harris , die in Wattsupwiththat van 29-1-2019 stellen dat de door het IPCC gebruikte wiskundige klimaatmodellen volstrekt inadequaat zijn en volstrekt ongeschikt om ons klimaat op enige termijn zinvol te voorspellen (link verbroken ? zie dan hier). Verderop binnen deze web-pagina wordt daar op meerdere plekken op ingegaan. Hier volgt een deel van hun essay:

"Today’s climate models account for only a handful of the hundreds of variables that are known to affect Earth’s climate, and many of the values inserted for the variables they do use are little more than guesses. Dr. Willie Soon of the Harvard-Smithsonian Astrophysics Laboratory lists the six most important variables in any climate model:

1) Sun-Earth orbital dynamics and their relative positions and motions with respect to other planets in the solar system;

2) Charged particles output from the Sun (solar wind) and modulation of the incoming cosmic rays from the galaxy at large;

3) How clouds influence climate, both blocking some incoming rays/heat and trapping some of the warmth;

4) Distribution of sunlight intercepted in the atmosphere and near the Earth’s surface;

5) The way in which the oceans and land masses store, affect and distribute incoming solar energy;

6) How the biosphere reacts to all these various climate drivers.

Soon concludes that, even if the equations to describe these interactive systems were known and properly included in computer models (they are not), it would still not be possible to compute future climate states in any meaningful way. This is because it would take longer for even the world’s most advanced super-computers to calculate future climate than it would take for the climate to unfold in the real world.

So we could compute the climate (or Earth’s multiple sub-climates) for 40 years from now, but it would take more than 40 years for the models to make that computation."

---

Illustration of the processes added to global climate models over the decades, from the mid-1970s, through the first four IPCC assessment reports: first (“FAR”) published in 1990, second (“SAR”) in 1995, third (“TAR”) in 2001 and fourth (“AR4”) in 2007. (Note, there is also a fifth report, which was completed in 2014). Source: IPCC AR4, Fig 1.2 Bron: Q&A:How do climate models work ?, Carbon Brief 15 January 2018 (Klik hier indien link verbroken)   <---- klik op de foto voor een vergroting

---

Nog veel te onderzoeken voor betrouwbaar klimaatmodel
door Fred de Koning, em. hoogleraar bestuurlijke informatieverzorging in het Financieel Dagblad (FD) van 9-3-2017
(onderstrepingen van de redactie van milieuzaken)

In het FD van 25 februari maakt Guus Berkhout zich terecht zorgen over de eenzijdigheid van het klimaatdebat. Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) duldt weinig of geen tegenspraak, in strijd met de goede wetenschappelijke traditie dat uitspraken van onderzoekers slechts als hypothesen beschouwd worden. Andere onderzoekers zijn genoodzaakt deze uitspraken kritisch te onderzoeken en waar mogelijk te vervangen door betere verklaringen van de werkelijkheid. Voor een jonge wetenschap als de klimatologie is het desastreus om deze regels, van wetenschapsfilosoof Karl Popper, niet over te nemen.
De stelling dat CO2 de boosdoener is wordt onderbouwd met een correlatie tussen de gemeten temperatuur op aarde en de concentratie CO2 in de atmosfeer. Een correlatie is echter nog geen causaal verband. Wat is oorzaak en wat is gevolg? Uit onderzoek naar ijskernen op Antarctica is de conclusie te trekken dat de stijging van de concentratie CO2 achter loopt op de temperatuurstijging.
Er zijn andere factoren die de gemeten opwarming kunnen verklaren. Wellicht zijn wij nog herstellende van de kleine ijstijd uit 17e eeuw of zijn er kosmische invloeden. Wellicht zijn er andere broeikasgassen die een rol spelen bij de opwarming, bijvoorbeeld waterdamp, al dan niet in de vorm van ijskristallen.
Kortom, er is nog veel te onderzoeken, voordat wij echt goed zicht krijgen op het hoe en waarom van de gesignaleerde temperatuurstijgingen in de laatste decennia. De basis om uiterst kostbare maatregelen te nemen, zoals het vol zetten van de Noordzee met windmolens, lijkt daarvoor veel te fragiel. Bovendien wordt door alle aandacht voor de ‘War on CO2’, zoals Berkhout de benadering door het IPCC noemt, veel minder aandacht besteed aan andere milieuproblemen, zoals (ultra)fijnstof, roet en stikstofdioxide.

Hein de Kort (in het FD) : klik op de cartoon voor een vergroting en hier voor zijn website.

---

Klimaat vesrus Milieu

In een Essay in het FD van 3-6-2017 wijst geowetenschapper Guus Berkhout er op dat we een duidelijk onderscheid moeten maken tussen milieu en klimaat.

Wat voor de natuurlijke omgeving glashelder is, is voor het aardse klimaat nog volstrekt onduidelijk. Het geologische archief van de aarde laat ondubbelzinnig zien dat ons klimaat in het verleden enorme veranderingen heeft gekend. Grote klimaatveranderingen zijn dus van alle tijden en zeker niet vanaf de jaren ’60, waarin de menselijke CO2 emissies begonnen te stijgen. De geowetenschappen vertellen ons dat er geen enkele aanwijzing is dat de grote natuurkrachten, die al miljoenen jaren verantwoordelijk zijn voor onze klimaatveranderingen, vanaf het midden van de vorige eeuw niet meer actief zouden zijn.

Hij betoogt dat wat voor de natuurlijke omgeving glashelder is (HHvdM (red.): we kennen vele oorzaken en gevolgen en we kunnen zinvol maatregelen treffen) is voor het aardse klimaat nog volstrekt onduidelijk. Wetenschappelijk verantwoorde klimaatmodellen moeten in de eerste plaats het verleden kunnen verklaren. Pas als we het verleden kennen en begrijpen is het mogelijk om iets zinvols over de toekomst te zeggen. Kijkend naar de enorme complexiteit van het aardse klimaat, zou de klimaatwetenschappers wat meer bescheidenheid passen. Met hun grote stelligheid over oorzaak en gevolg brengen ze veel schade toe aan de reputatie van de wetenschap.

Natuurlijk, onder mijn klimaatcollega’s zitten veel knappe koppen. In hun publicaties zitten echt geen denk- of rekenfouten. De angel zit in de aannames van hun model, zoals: 'de grote natuurkrachten spelen in klimaatverandering geen rol meer'. Over die aannames wordt in wetenschappelijke peer reviews niets gezegd, terwijl we het juist dáár over moeten hebben. We hebben ons in Parijs aangepraat dat het aardse klimaat maakbaar is, maar dat gevoel is wel het directe gevolg van aannames die we zélf hebben bedacht. Lees hier het hele essay.

Prof. dr. ir. A .J. (Guus) Berkhout is emeritus hoogleraar geowetenschappen en oprichter-directeur van het ‘Centre for Global Socio-Economic Change’.

---

		Kritiek op de voorspellende waarde van klimaatmodellen / Wankele basis klimaatbeleid blijkt uit promotieonderzoek Aan de Vrije Universiteit Amsterdam werd op 8-1-2015 een controversieel proefschrift verdedigd (Bakker, A., The robustness of the climate modelling paradigm, Proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam (2015), 200 blz..) Klimaatmodellen geven een weinig betrouwbaar beeld van de werkelijkheid, volgens promovendus Alexander Bakker. Dat de modellen steeds meer details van het klimaat meenemen in hun berekeningen doet daar niks aan af. Complexe modellen zijn niet per definitie beter dan simpele, denkt Bakker. De stelling die Bakker inneemt is omstreden, al was het maar omdat het internationale klimaatpanel het IPCC zijn toekomstscenario’s voor een groot deel op klimaatmodellen baseert.
Eerst even een inleiding, die ik haal uit een artikel van Hugo Matthijssen op Climategate.nl van 8-2-2016: Het klimaat en voornamelijk de temperatuurontwikkeling wereldwijd is van veel zaken afhankelijk waaronder CO2 maar ook van de oscillatie van de oceanen, de rol die oceaanstromingen spelen bij de warmteverdeling over de aarde, de werking van waterdamp, overheersende bewolking, aerosolen en zelfs grondgebruik zoals het verdwijnen van bossen en het uitgroeien van het stedelijk gebied etc. Het is dan ook een enorm ingewikkelde materie met veel elkaar beïnvloedende variabelen. Om het klimaat, en dan met name de rol die CO2 daarin vervult, te kunnen bestuderen is het IPCC uitgegaan van vereenvoudigde modellen van deze werkelijkheid door aspecten waarvan ze denken dat de invloed minimaal is weg te laten. Vervolgens zijn die rekenmodellen vertaald in een of meer computermodellen waarmee men trachtte de toekomstige ontwikkelingen waaronder de mondiale temperatuurontwikkeling te voorspellen. Deze voorspellingen bleken er vaak naast te zitten. Ook een aantal aspecten zoals de stagnatie in de opwarming de afgelopen 18 jaar heeft men niet kunnen voorzien. Wat je wel waarneemt nu is dat men de missers, met name zaken die in de praktijk anders bleken, of negeerde of met nieuwe modelberekeningen trachten te verklaren. Een goed voorbeeld is het onderzoek van het KNMI naar de verdwenen warmte. Op grond van de modellen ging men er van uit dat er sprake moest zijn van opwarming zowel in de oceanen als in de atmosfeer en wat bleek: de opwarming stagneerde. Er werd weer een supercomputer van stal gehaald om dit te verklaren. Dat werd gedaan door er van uit te gaan dat de warmte er wel geweest moest zijn en op basis van deze vooronderstelling werden nieuwe modellen opgezet. En modelmatig is men op zoek gegaan naar de verdwenen warmte. De conclusie na veel rekenen was dat een deel van de warmte extra kon zijn uitgestraald naar de ruimte en een deel verdwenen zou kunnen zijn naar de diepere lagen van de oceaan. De link (helaas gebroken) geeft het onderzoek goed weer en wat zien we, men gaat modelmatig verklaren wat de oorzaak zou kunnen zijn dat de praktijkgegevens niet overeenstemmen met de eerdere voorspellingen. Vervolgens gaat het KNMI nog een stap verder door te verklaren dat ze de verdwenen warmte gevonden hebben en brengen dat breeduit in het nieuws terwijl het echt niet meer is dan het resultaat van modelberekeningen. Kijk maar eens naar dit bericht van het KNMI. Als je verder leest kom je het volgende in dit bericht tegen: ‘Voor hun onderzoek ‘Op zoek naar de ‘verdwenen warmte’ in de bovenlaag van de oceaan’ hebben KNMI-klimaatwetenschappers Caroline Katsman en Geert Jan van Oldenborgh gebruik gemaakt van berekeningen met een state-of-the-art klimaatmodel in het ESSENCE–project. De beschikbare tijdreeksen van de temperatuurmetingen van de oceanen zijn namelijk te kort en de gegevens te onzeker.’ Het bovenstaande is een duidelijk voorbeeld hoe het klimaatonderzoek nu werkt namelijk voornamelijk op basis van simulatiemodellen waarmee de praktijk steeds weer wordt vertaald in nieuwe modelberekeningen. Zo komt de klimaatonderzoeker dan weer met ‘bewijzen’ dat de voorgaande berekeningen wel juist moeten zijn en vervolgens worden deze resultaten gepresenteerd niet als resultaat van een modelberekening maar als in de praktijk gevonden bewijs. Tot zover de inleiding van Hugo Matthijssen. Bakker, A., The robustness of the climate modelling paradigm, Proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam (2015), 200 blz. Extra promotie-onderzoek om de problemen en valkuilen van klimaatmodelstudies uit te pluizen. (onderstaande teksten zijn vooral ontleend aan het artikel van Marlies ter Voorde op kennislink.nl d.d. 8-1-2015). In de eerste fase van zijn onderzoek bekeek Bakker hoe resultaten van klimaatmodellen vertaald konden worden naar relevante informatie voor bedrijven. Wordt de wind in Nederland straks minder gunstig voor energiewinning met windmolens? Gaat de opbrengst van de landbouw in Europa voor- of achteruit? “Nadat ik hier vier peer-reviewed artikelen over had gepubliceerd, stelde ik vast dat ik zelf niet meer in de achterliggende aannames geloofde”, schrijft Bakker in een ongebruikelijk voorwoord bij zijn proefschrift. Hij besloot daarop een extra jaar aan zijn onderzoek toe te voegen, om de problemen en valkuilen van klimaatmodelstudies uit te pluizen. Bakker voerde zijn onderzoek uit bij het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI). Gebrek aan bewijs “Er valt niks te toetsen”, vat Bakker het grootste probleem van de klimaatmodellen samen. Wetenschappers kunnen de vergelijkingen die de stromingen beschrijven van de atmosfeer en de oceanen aan elkaar koppelen. Ze kunnen bestuderen hoe die stromingen veranderen onder invloed van temperatuurschommelingen en ook de invloed van wolken, sneeuw, en luchtvervuiling meenemen in de berekeningen. Maar onderzoekers kunnen nooit controleren of de resultaten de toekomst goed voorspellen, om de simpele reden dat die toekomst nog voor ons ligt. Wel is het mogelijk om te kijken of de modellen het klimaat uit het verleden kunnen nabootsen. “Maar we hebben bijna geen verleden”, zegt Bakker. De periode waar metingen van zijn is zo kort, en de metingen zelf zijn zo schaars, dat ook de reconstructie van het paleoklimaat voornamelijk een kwestie van interpreteren is. Er zijn dus te weinig gegevens uit het verleden beschikbaar om de modellen goed te toetsen en af te stellen. Uiteindelijk leidt dit, meestal onbewust, tot modellen die vertellen wat de wetenschapper zelf al dacht, stelt Bakker. Als er iets uit het model komt dat tegen de intuïtie van de onderzoeker ingaat, zal deze het model immers vaak bijstellen of verwerpen. “En wat we uiteindelijk te zien krijgen is het eindresultaat. Hoe en waarom het model getuned is, wordt nauwelijks gedocumenteerd.” Hij waarschuwt voor het GIGO–principe: modellen worden vaak onbewust zo geconstrueerd of aangepast dat ze aan verwachtingen voldoen: je krijgt eruit wat je erin stopt, en dus, Garbage In = Garbage Out.’ Als nawoord schreef Hugo Matthijssen: Wat is de waarde van dit promotieonderzoek voor de toekomst? Ten eerste is het gehele klimaatverhaal en de alarmerende voorspellingen van het IPCC gebaseerd op klimaatmodellen. Dan zijn ze al jaren bezig om de uitkomsten af te stemmen op de werkelijkheid, wat niet echt goed lukt. De stagnatie van de opwarming de afgelopen jaren is nooit goed zichtbaar in hun samenvattingen naar voren gekomen en men heeft deze stagnatie lange tijd ontkend en daarna alleen in bedekte termen naar buiten gebracht. Als laatste kwam het IPCC weer met een verklaring voor de hiatus op basis van modelberekeningen. Hun laatste boodschap was dat de verdwenen warmte terug te vinden moet zijn in de diepere lagen van de oceanen. En dat die over langere tijd (30 jaar) wel weer naar boven kan komen. Zo hou je een niet bewezen theorie in de lucht ............. Bronnen: - Bakker, A., The robustness of the climate modelling paradigm, Proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam (2015), 200 blz. - Marlies ter Voorde op kennislink.nl d.d. 8-1-2015: Kritiek op voorspellende waarde van klimaatmodellen - Hugo Matthijssen, climatagate.nl d.d. 8-2-2016: Wankele basis klimaatbeleid blijkt uit promotieonderzoek

---

Gebruikte wiskundige klimaatmodellen zijn volstrekt inadequaat

Jay Lehr en Tom Harris stellen in Wattsupwiththat van 29-1-2019 dat de door het IPCC gebruikte wiskundige klimaatmodellen volstrekt inadequaat zijn en volstrekt ongeschikt om ons klimaat op enige termijn zinvol te voorspellen (link verbroken ? zie dan hier).

Hier volgen enkele alinea's met citaten over hun conclusies; "All problems can be viewed as having five stages: observation, modeling, prediction, verification and validation. Apollo team meteorologist Tom Wysmuller explains: “Verification involves seeing if predictions actually happen, and validation checks to see if the prediction is something other than random correlation. Recent CO2 rise correlating with industrial age warming is an example on point that came to mind.”

As Science and Environmental Policy Project president Ken Haapala notes, “the global climate models relied upon by the IPCC [the United Nations Intergovernmental Panel on Climate Change] and the USGCRP [United States Global Change Research Program] have not been verified and validated.”

An important reason to discount climate models is their lack of testing against historical data. If one enters the correct data for a 1920 Model A, automotive modeling software used to develop a 2020 Ferrari should predict the performance of a 1920 Model A with reasonable accuracy. And it will.

But no climate models relied on by the IPCC (or any other model, for that matter) has applied the initial conditions of 1900 and forecast the Dust Bowl of the 1930s – never mind an accurate prediction of the climate in 2000 or 2015. Given the complete lack of testable results, we must conclude that these models have more in common with the “Magic 8 Ball” game than with any scientifically based process."

---

Wiskundige klimaatmodellen scheppen een illusie.

Jay Lehr en Tom Harris schrijven in hun - hierboven reeds genoemde - essay Mathematical modelling illusions het volgende:
"For the past three decades, human-caused global warming alarmists have tried to frighten the public with stories of doom and gloom. They tell us the end of the world as we know it is nigh because of carbon dioxide emitted into the air by burning fossil fuels.

They are exercising precisely what journalist H. L. Mencken described early in the last century: “The whole point of practical politics is to keep the populace alarmed (and hence clamorous to be lead to safety) by menacing it with an endless series of hobgoblins, all of them imaginary.”

The dangerous human-caused climate change scare may well be the best hobgoblin ever conceived. It has half the world clamoring to be led to safety from a threat for which there is not a shred of meaningful physical evidence that climate fluctuations and weather events we are experiencing today are different from, or worse than, what our near and distant ancestors had to deal with – or are human-caused.

Many of the statements issued to support these fear-mongering claims are presented in the U.S. Fourth National Climate Assessment, a 1,656-page report released in late November. But none of their claims have any basis in real world observations. All that supports them are mathematical equations presented as accurate, reliable models of Earth’s climate.

It is important to properly understand these models, since they are the only basis for the climate scare." Lees hier verder wat er mis is met de huidige klimaatmodellen.

---

Theoretical physicist Freeman J Dyson:
“The real world is muddy and messy and full of things that we do not yet understand. It is
much easier for a scientist to sit in an air-conditioned building and run computer models,
than to put on winter clothes and measure what is really happening outside in the swamps
and the clouds. That is why the climate model experts end up believing in their own
models.”

(bron: Boels, commentaar bij een artikel)

---

Voorspellingen versus metingen

Prof. Nils-Axel Mörner (Paleogeophysics & Geodynamics, Stockholm, Sweden) schrijft d.d. 22 -10-2015 in een artikel "While the average of 49 AGW-model runs of the CMIP5 models used by the IPCC rises diagonally upwards from 1977 by around +1.0 °C in 2015 (i.e. today), the observational records remains fairly stable at about +0.2 °C today (Fig 2). This means a total mismatch between models and observations. In this position, is there on the whole any doubt what science must choose? – the observational facts, of course. Like evolution, climate change is a natural process of our planetary environment." De linker grafiek komt uit onderzoek van John Christy.

In onderstande grafiek van Elsevier is e.e.a. wat vereenvoudigd voor een makkelijk begrip.

En onderstaande grafiek geeft meer details uit de studie van John Christy:

In his February 2, 2016 testimony before the U.S. House of Representatives Committee on Science, Space & Technology, University of Alabama-Huntsville climatologist Dr. John Christy compared the results of atmospheric temperatures as depicted by the average of 102 climate models with observations from satellites and balloon measurements. He concluded: “These models failed at the simple test of telling us ‘what’ has already happened, and thus would not be in a position to give us a confident answer to ‘what’ may happen in the future and ‘why.’ As such, they would be of highly questionable value in determining policy that should depend on a very confident understanding of how the climate system works.” (bron: Jay Lehr en Tom Harris in Wattsupwiththat van 29-1-2019).

klik op het cartoon voor een vergroting

---

The vast majority of the climate models the IPCC uses as the basis for its predictions have incorrectly forecast higher temperatures repeatedly. According to an analysis by the Cato Institute, 105 of the 108 models predicted higher surface temperatures for the period between 1998 and 2014 than were actually recorded.

The IPCC has previously admitted that climate models can’t be used to accurately predict long-term changes in the climate.

“In sum, a strategy must recognise what is possible. In climate research and modeling, we should recognise that we are dealing with a coupled non-linear chaotic system, and therefore that the long-term prediction of future climate states is not possible,” the IPCC’s 2018 report states.

---

Bron: Joanne Nova, Author of The Skeptics Handbook.

---

Of those of us who have been following the climate debate for decades, the next few years will be electrifying. There is a high probability we will witness the crackup of one of the most influential scientific paradigms of the 20th century, and the implications for policy and global politics could be staggering. 
Ross McKitrick: https://opinion.financialpost.com/2013/09/16/ipcc-models-getting-mushy (link blijkt 24-2-2019 verbroken).

---

In zijn lezing in Lindau in 2013, stelt Dr. Ivar Giaever (Nobelprijswinnaar natuurkunde 1973) dat klimaatwetenschap en pseudo-wetenschap is:

---

The activists now prefer to call it “climate change”. This gives them two advantages:

- It allows them to seize as “evidence” the inevitable occurrences of unusually cold weather as well as warm ones.
- The climate is always changing, so they must be right.

(bron: Global Warming as Religion and not Science, by John Brignell, June 2007)

---

Van "Global Warming" naar "Climate Change"....................

“If it gets warmer, climate change.
If it gets colder, climate change.
If it stays the same, climate change is coming.
Drought – climate change.
Flood – climate change.”

If ALL observations are “proof” of a theory, that is proof that the theory is complete pseudoscience.

---

De AGW-hypothese
Thoenes (18-7-2017) schrijft er het volgende over (zijn teksten staan schuin afgedrukt):

Klimaatalarmisten stellen dat door het grootschalig gebruik van fossiele brandstoffen het CO2-gehalte van de atmosfeer toeneemt en dat daardoor de gemiddelde temperatuur van de atmosfeer zal blijven stijgen. Deze argumentering is gebaseerd op het onderzoek van Svante Arrhenius, gepubliceerd in 1896 en 1906. Het gaat om het principe dat een deel van de zonnewarmte die het aardoppervlak absorbeert weer als infraroodstraling wordt uitgezonden. Daarvan wordt een deel door CO2 in de lucht geabsorbeerd (en nog voor een veel groter deel door waterdamp en wolken).

Dit staat bekend als de “AGW-hypothese” (hypothese van “Anthropogenic Global Warming”). Door mensen veroorzaakthe wereldwijde opwarming.

De mensen die hier bezwaar tegen maken worden wel “sceptici” genoemd. Deze vormen geen herkenbare groep. Het is dus onmogelijk om na te gaan wat die vinden of denken. Er bestaat wel een herkenbare (maar kleine) groep critici. Zij hebben wetenschappelijke kritiek op de AGW-hypothese. Deze kritiek komt neer op de volgende punten:

• Er is ondanks de aanzienlijke stijging van het CO2-gehalte van de atmosfeer nooit een temperatuurstijging opgetreden die hiermee gecorreleerd zou kunnen worden. De gemiddelde temperatuur van de atmosfeer steeg slechts significant tussen 1979 en 1998, daarvoor niet en daarna ook niet, ondanks voortdurende stijging van het CO2-gehalte van de atmosfeer.

• Het is niet zeker dat de stijging van het CO2-gehalte van de atmosfeer veroorzaakt wordt door het stoken van fossiele brandstoffen. Van de CO2 die de mens en de natuur produceren wordt ongeveer 98% door de natuur opgenomen. De overige 2% hoopt zich op in de atmosfeer en veroorzaakt de gemeten stijging. Volgens sommigen is dit het gevolg van de natuurlijke verdeling van CO2 over water en lucht. Het zeewater bevat ongeveer 98% van de op aarde aanwezige CO2. 

• Het is nooit aangetoond dat het CO2-gehalte van de atmosfeer van invloed is op de gemiddelde temperatuur. Hoewel men dit volgens de theorie van Arrhenius zou verwachten, spelen in de atmosfeer allerlei andere processen mee, die een eventuele temperatuurstijging tegengaan. De belangrijkste zijn de verdamping van water (die warmte verbruikt), de vorming van het wolkendek (dat zonlicht tegen houdt) en de sterke winden die de plaatselijk opgewekte warmte over de aardbol verspreiden.

• Het is allerminst zeker dat bij verdere stijging van het CO2-gehalte van de atmosfeer de temperatuur voortdurend zal blijven stijgen. Reeds nu wordt van het infrarood (dat van het aardoppervlak komt) ongeveer 90% geabsorbeerd. Dat getal kan nooit stijgen boven de 100%. Volgens deze gedachte ligt de belangrijke opwarming reeds achter ons en kan volgens de broeikashypothese de temperatuur nooit meer dan nog 1 of 2 graden stijgen. En dat heeft voor onze planeet overigens meer voordelen dan nadelen.

Het eerste punt van kritiek is voldoende om de gehele AGW-hypothese te verwerpen. Men denke hierbij aan een beroemde uitspraak van Albert Einstein. Die luidde ongeveer: Duizend experimenten kunnen onvoldoende zijn om mijn gelijk aan te tonen, maar één experiment kan voldoende zijn om mijn ongelijk aan te tonen! 

Er wordt wel gezegd (door politici) dat een meerderheid van de “klimaatwetenschappers” het eens zijn met de AGW-hypothese. Er zijn echter twee soorten lieden die zich “klimaatwetenschappers” noemen:

1. De klimaatonderzoekers, die metingen doen in de atmosfeer om de daar optredende processen te onderzoeken. Dit zijn de echte wetenschappers.

2. De klimaat-modelleerders, die wereldomvattende klimaatmodellen proberen te maken, daar de aanname in stoppen dat door meer CO2de temperatuur toeneemt en daarmee voorspellen dat in de toekomst de temperatuur zal toenemen.

Ik ken de getallen niet, maar ik schat dat de tweede groep in aantallen minstens 50 keer zo groot is als de eerste. Zij twijfelen niet aan de AGW-hypothese, omdat ze bij hun werk daarvan moeten uitgaan.

Van de eerste groep, de echte klimaatonderzoekers, staat de meerderheid, voor zover ik kan nagaan, afwijzend tegenover de AGW-hypothese. Zij worden gesteund door een vrij groot aantal meer fundamentele wetenschappers, met name fysici, geologen en astronomen. Deze wetenschappers worden soms “sceptici” genoemd, maar ik zou ze liever de “klimaatcritici” willen noemen. Enkele bekende namen van klimaatwetenschappers zijn: Richard Lindzen, Roy Spencer, John Christy, Judith Curry, Lennart Bengtsson, Vincent Gray, Robert Carter (†), Fred Singer. Zij staan allen afwijzend tegenover de AGW-hypothese.

Van een “klimaatdiscussie” tussen beide groepen is helaas geen sprake, omdat de alarmisten niet willen praten met kritische wetenschappers. Op klimaatcongressen georganiseerd door alarmisten worden sceptici niet uitgenodigd; op congressen georganiseerd door sceptici worden alarmisten wel uitgenodigd maar die komen niet. De achtergrond hiervan is dat veel alarmisten zich beschouwen als “Redders van de Planeet”. Daardoor zien zij sceptici en critici als misdadigers, die het slecht met de mensheid voor hebben. Het is in de politiek vrij gebruikelijk om andersdenkenden te minachten en te verketteren (wij kenden dit gebruik vroeger in Nederland tussen verschillende Christelijke richtingen). Vooral in Amerika komt die “vuilspuiterij” in klimaatkringen veel voor. Voor wetenschappelijke vooruitgang is het echter noodzakelijk dat alle gedachten vrij worden uitgewisseld.

In politieke kringen wordt in het algemeen niet getwijfeld aan de juistheid van de AGW-hypothese. En politici hebben veel volgelingen. Er is bovendien nog een grote groep wetenschappers, die zich niet in de klimaatwetenschap verdiept hebben, maar wel de AGW-hypothese aanhangen en verkondigen. Ik denk dat deze personen vooral politiek gemotiveerd zijn. 

Globaal kan men zeggen dat het “klimaatprobleem” vooral gebaseerd is op het meningsverschil tussen enerzijds de politici, die in de AGW-hypothese geloven (plus hun enorme aanhang) en anderzijds de echte wetenschappers die voldoende argumenten hebben om die hypothese te weerleggen. 

---

Prof. Broekhoven (2019) zegt over de wetenschappelijk insteek van het IPCC en hun AGW-theorie het volgende:

"Er bestaan twee groepen klimaat theorie. Een eerste die zich baseert op menselijk CO2 als drijvende kracht van de opwarming die veel belangrijker wordt geacht dan andere natuurlijke krachten. Volgens die groep leidt die opwarming onverbiddelijk tot calamiteiten zoals het vlugge smelten van de polen, extreme weersomstandigheden en stijgende zeespiegels. Tot eind 2100 zou de verschroeiende opwarming versnellen, tenzij nu ingrijpende maatregelen worden genomen, zoals de juiste belastingen en investeringen verrichten.

De tweede groep klimaat theorie gaat uit van de zon als belangrijkste krachtbron van het leven op aarde. Ze vertrekt van de vaststelling van grote cycli van afkoeling en opwarming door de zon van plus minus 200 jaar en kortere cycli van gemiddeld 27 jaar, Volgens die groep is de afkoelingsfase van de lange termijn cyclus vermoedelijk reeds 20 jaar geleden geleidelijk ingezet.

De CO2 theorie is politiek-wetenschappelijk van oorsprong. Ze wordt  wereldwijd gepromoot door de VN en de EU door hun think tank – het IPCC (‘Intergovernmental Panel on Climate Change’). Die organisatie selecteert uit kennis en inzicht over het klimaat, die data en theorieën die passen in het CO2-raamwerk. De geselecteerde inzichten worden verheven tot een ideologie, die onder de morele norm  staat van activistische milieubewegingen zoals Greenpeace en WWF."
Bron: Broekhoven, Emile van, Met het VN-klimaatpanel naar de volgende kleine ijstijd?, Climategate.nl 8-3-2019

---

Stichting Climate Intelligence wil onafhankelijk klimaat-onderzoek Sandmann, onroerend goed-ondernemer, las eind december in De Telegraaf over het klimaatmanifest van 24 professoren, ingenieurs en andere experts. De veelal gepensioneerde wetenschappers stelden in het artikel ’Wetenschap in plaats van emotie’ dat klimaat veel te ingewikkeld is om het broeikasgas CO2 als enige draaiknop te zien voor de temperatuur. Maar dat geluid, zo stelde Guus Berkhout, emeritus hoogleraar geofysica aan de TU Delft, is nergens nog welkom. Zeker niet aan de klimaattafels. Met als risico dat we straks een onbetaalbaar programma optuigen, dat honderden miljarden kost maar aan het klimaat nauwelijks iets wijzigt en ons wel veel armer maakt. "Leg dit in referendum aan burgers voor"

Sandmann: „Ik zei tegen mijn medewerker: zoek die personen voor me op!” En dus rolde vlak na oud en nieuw een brief van de zakenman bij Berkhout op de deurmat. Uit enkele ontmoetingen volgde een akkoord. Sandmann investeert een half miljoen euro in de nieuwe stichting Climate Intelligence. Daarmee gaan Berkhout en enkele mede-oprichters lopend onderzoek financieren en tegelijkertijd proberen ze extra financiering aan te trekken voor een onafhankelijk wetenschappelijk instituut.

---

Sensitivity tests
(gevoeligheids-tests)

Arthur Rörsch schrijft er het volgende over:
“Wat we missen in de visie van de main stream is de ‘sensitivity test’, dat wil zeggen de overweging dat een mogelijk andere oorzaak dan CO2 toename, ook de gemiddelde temperatuur stijging gedurende de vorige eeuw zou kunnen verklaren.”

Over waarvoor wetenschappelijke modellen met vrucht gebruikt kunnen worden (en niet voor ‘voorspellen’) zie mijn bijdrage 25 februari 2019 01.13 :

Arthur Rörsch 26 feb 2019 om 01:13 - Antwoorden:"Ronald 25 febr 2019 22.37, op blog ‘ontgroeningsdag’:
...............Wat ik waardeer in jouw bijdragen op deze www is dat je kennis neemt van argumenten van AGW antagonisten, op andere www’s, al dan niet ook gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften (bv door Harde). Die betreffen fundamentele verschillen van inzicht in de werking van de aardse broeikas, en hoe waarnemingen verschillend worden geïnterpreteerd.
In een interview met een wetenschapsjournalist, ...................... worden deze verschillen van inzichten binnenkort verder uitgewerkt onder de titel: Vergissen is menselijk (Errare humanum est, Seneca).
Daarop vooruitlopend een enkel van fundamentele aard.
Vriend en vijand van de AGW hypothese is het er over eens dat verdubbeling van CO2 gehalte de optische dichtheid van de atmosfeer de uitstraling van het oppervlak naar het heelal met ca 3 W/m2 vermindert. Op theoretische grondslagen, verwerkt in modellen (bv een GCM) De protagonisten leiden daaruit af dat de oppervlaktetemperatuur > 1 C moet stijgen. De alternatieve berekeningen van antagonisten noemen een getal van 0 tot 0.3 C.
Uit dit verschil in theoretisch inzicht komen dan ook kritische geluiden voort over andere aannames in de GCM’s waarop de protagonisten vertrouwen, die te maken met de moeilijk te doorgronden processen van verwijdering van voelbare en latente warmte van het oppervlak, respectievelijk veroorzaakt door thermiek en waterverdamping bij stijging van de oppervlaktetemperatuur door welke oorzaak dan ook: veranderende zoninstraling en wolkbedekking, kosmische straling , wiebelende aardas, verandering magnetisch veld, verandering van horizontale en verticale golfstromen, verlegging van de grenzen van de hoofdklimaatzones, tropen, subtropen, gematigde en polaire zone) . In de oude handboeken (en publicaties voor 1965) over de klimatologie vindt men die al degelijk geïdentificeerd. De huidige ‘main stream’ lijkt die wetenschap ‘vergeten’ te zijn.
Vergeef me dat ik op deze vroege ochtend niet dieper inga op de tunnelvisie die gepaard gaat met het toeschrijven van een overwegende invloed van CO2 op het klimaat.
Wat we missen in de visie van de main stream is de ‘sensitivity test’, dat wil zeggen de overweging dat een mogelijk andere oorzaak dan CO2 toename, ook de gemiddelde temperatuur stijging gedurende de vorige eeuw zou kunnen verklaren."

In een uitgebreid artikel in Climategate.nl van 15-3-2019 geeft Rörsch zijn eigen visie op klimaatmodellen en klimaatwetenschap. Citaat: "Het feit dat wij een waterplaneet zijn wordt onderschat in de hedendaagse klimatologie"

---

Modellen, manieren om naar de wereld te kijken

Magritte: “La Trahison des Images” (het verraad van de voorstelling). ‘Is dit geen pijp?’, vroeg een bezoeker aan de surrealistische kunstschilder Magritte. Verbaasd over de vraag, zei hij: “Nee, natuurlijk niet, probeer hem maar eens stoppen!” De pijp van Magritte is slechts een afbeelding. “Als ik eronder had gezet: dit is een pijp, dan had ik gelogen!” De pijp van Magritte is een icoon geworden van de moderne kunst. Waarom is dit werk zo beroemd geworden?

“Ceci n’est pas une pipe” zoals het schilderij in de volksmond wordt genoemd, heet officieel “La Trahison des Images” (het verraad van de voorstelling). Het werk laat een afbeelding zien van een pijp met daaronder de tekst ‘Dit is geen pijp’. René Magritte speelt hier een woordspelletje. In de letterlijke zin is het inderdaad geen pijp, maar een schilderij waarop een pijp is afgebeeld. Toch zal iedereen die je vraagt: ‘Wat is dit?” zeggen dat het een pijp is. Magritte laat hiermee zien dat de mens alleen kan omgaan met de werkelijkheid door het indirect te beschrijven, door tekens of door taal te gebruiken.

Zoals een schilderij slechts een manier is om naar de werkelijkheid te kijken, zo zijn ook modellen niets anders dan WOLAW's: Ways of Looking at the World, zo onderwees mijn leermeester Prof. John Morton in Cambridge zijn studenten. Hij was beroemd door het maken van bepaalde modellen in de psychologie, maar bleef er dus heel nuchter onder. Niets bijzonders, zo'n model, gewoon een manier om naar de wereld te kijken. Nuttig zolang je er iets mee kunt wat je vroeger niet kon, weg te gooien zodra er een beter model wordt bedacht.

All models are wrong, some are useful 
(Robert Box; Pieter Omzicht)

Vroeger leek alles waar als het maar gedrukt stond, tot men dat idee doorprikte en het spreekwoord "liegen dat het gedrukt staat" in zwang kwam. Later leek alles waar als er maar een (super-)computer op had gerekend. Totdat ook dat idee werd doorgeprikt en men zicht realiseerde dat als je er onzin instopte er ook alleen maar onzin uit kon komen: "garbage in, garbage out"

Klimaatmodellen zijn vooralsnog slechte WOLAW's: ze voorspellen veel te hoge temperaturen dan in werkelijkheid worden waargenomen, zoals blijkt uit de grafieken hier boven. Dat politici en vele media toch met deze modellen aan de haal gaan in hun doemdenken doet vermoeden dat de Verlichting het anno 2020 heeft verloren van de Donkere Middeleeuwen, dat Groepsdenken het momenteel verliest van de Ratio, dat, zoals McKay al in 1851 schreef: People, it has been well said, think in herds; it will be seen that they go mad in herds, while they only recover their senses slowly, one by one" (Charles MacKay, 1841).

---

It doesn't matter how beautiful your theory is, it doesn't matter how smart you are. If it doesn't agree with experiment, it's wrong (Richard P. Feynman).

Maar niet alle klimaatwetenschappers willen zich houden aan deze gulden regel. Prof Tremberth kan de zgn. "Pauuze" in de opwarming van de aarde maar niet accepteren en concludeert dat de temperatuur-observaties dan wel fout moeten zijn, want de AGW-theorie is in zijn ogen heilig.

---

From: Kevin Trenberth (US National Center for Atmospheric Research). To: Michael Mann. Oct 12, 2009

"The fact is that we can't account for the lack of warming at the moment and it is a travesty that we can't... Our observing system is inadequate"
Prof Trenberth appears to accept a key argument of global warming sceptics - that there is no evidence temperatures have increased over the past 10 years.

(Bron: prof. Soon, lezing, 17-8-2019); klik op de tekst voor een vergroting.

Thomas Huxley placht te zeggen: "The great tragedy of science – the slaying of a beautiful hypothesis by an ugly fact". Maar Prof. Tremberth lijkt die conclusie niet te willen trekken.

Freeman Dyson:
“… the central mystery of climate science.
It is not a scientific mystery but a human mystery.
How does it happen that a whole generation of scientific experts is blind to obvious facts? “
(Bron: Foreword to GWPF report #18 Goklany, I.M. 2015, Carbon dioxide, The good news)

---

Literatuur:
Mc. Kay, Charles (1851), Extraordinary popular delusions and the madness of crowds, AbeBooks, Watch an Animated Book Review !
Molen, Hugo H. van der and Bötticher, Anton M. T., A hiërarchical risk model for traffic participants, Ergonomics, 1988, vol. 31, no. 4, 537 - 555.
Morton, John (2004), Understanding Developmental Disorders, a causal modelling approach, Blackwell Publ., USA, UK, Australia, ISBN 0-631-18758-8

---

Citaten:

- It doesn't matter how beautiful your theory is, it doesn't matter how smart you are. If it doesn't agree with experiment, it's wrong (Richard P. Feynman).

---

Theoretical physicist Freeman J Dyson:
“The real world is muddy and messy and full of things that we do not yet understand. It is
much easier for a scientist to sit in an air-conditioned building and run computer models,
than to put on winter clothes and measure what is really happening outside in the swamps
and the clouds. That is why the climate model experts end up believing in their own
models.”

(bron: Boels, commentaar bij een artikel)

---

- Rest assured, the climate catastrophe is coming and things are more urgent than ever. Don’t let any skeptic tell you otherwise, as they only want to spread some damn optimism about the future (Pierre Gosselin, Notrickszone.com ).

- We cannot absolutely prove that those are in error who tell us that society has reached a turning point, that we have seen our best days. But so said all before us, and with just as much apparent reason (Thomas B. Macaulay; gevonden op Climatgate.nl).

- It’s easier to fool people than to convince them that they have been fooled.

- You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time (Abraham Lincoln).

---

Literatuur:

- Andel, Noor van, "Analyse van een fysicus: waar gaan de klimaatmodellen de mist in? ", Klimaatgek, 2011
- Andel, Noor van,"Antropogenic Global Warming" lezing voor het KNMI (2010).
- Berkhout, G., Audiatur et Altera Pars – CLINTEL Manifest, open brief aan de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW), alsmede een Engelstalige versie aan de Europese (EASAC) en wereldwijde (IAP) overkoepelende organisaties van de Academies van Wetenschappen. In deze brief wordt de zorg uitgesproken dat in de klimaatwetenschap de academische vrijheid vrijwel verdwenen is. De brief is gebaseerd op CLINTEL’s wetenschappelijke manifest, Audiatur et Altera Pars, dat bestaat uit tien stellingen. Hierin worden de regels geformuleerd van onafhankelijke wetenschapsbeoefening. Daaraan moet al het wetenschappelijk onderzoek voldoen. Deze stellingen volgen hieronder, met een korte toelichting over de naleving daarvan in het klimaatonderzoek. Climategate.nl, 28-6-2020.- Blondeel, Erik., Klimaatwetenschap gekaapt, Climategate, 19-2-2019
- Broekhoven, Emile van, Met het VN-klimaatpanel naar de volgende kleine ijstijd?, Climategate.nl 8-3-2019
- Ghil, M and Lucarini, V., The physics of climate variability and change (see link on ArXiv, 1-0kt. 2019). (Kijk hier indien de link is verbroken).
- Hetzler, Jeroen, De onmacht van epicykels en klimaatdictatuur, Climategate.nl van 5-3-2019.
- How do climate models work ?
- Lange, C.A. (Kees), Wat natuurwetenschap is en waarom klimatologie dat niet is. OpinieZ.com, 3-12-2017.
- Lehr, J. and Harris, T., Mathematical modelling illusions, Watts up with That?, 29-1-2019.
- Lewis, M., Satellites and Global Warming: Dr. Christy Sets the Record Straight, globalwarming.org Febr. 5th 2016
- Mc. Kay, Charles (1851), Extraordinary popular delusions and the madness of crowds, AbeBooks, Watch an Animated Book Review !
- Meeus, Ferdinant, globale opwarming door stijging CO2 uitstoot ?, Doorbraak.be, 21-8-2018
- Meeus, Ferdinant, Klimaatmodellen zijn Kwakzalverij, Bekijk de video hier.
- Montford, Andrew, Ten things everyone should know about climate models, GWPF note 32, 2022
- le Pair, C. (Kees) and Lange, C.A. (Kees) de, On the theory of the earth’s physical parameters, distributed in space and time, CLINTEL, 23-9-2019 (zie hier indien link verbroken). Ook verschenen in Principia Scientific International, 23-9-2019
- Pjotr's dwarsliggers, Verleden en Toekomst, Dwarsliggers.eu, 9-6-2017
- Q&A: How do climate models work ?, Carbon Brief 15 January 2018. (Klik hier indien link verbroken).
- The Science of Doom, Evaluating and Explaining Climate Science
- Vos, Rob de, Modellen versus waarnemingen, Climategate.nl, 23-1-2020.

---

	Web www.hugovandermolen.nl

Deze website is een activiteit vandr. Hugo H. van der Molen s, Copyright 2007 e.v.

Mail ons uw commentaar, aanvullingenen en correcties !

Follow@plattezaken en Facebook of Linkedin

---